a może zostać celebrytą?

Polska to taki dziwny kraj, w którym "gwiazdą" może zostać każdy. Zwłaszcza ceni się tych, którzy nie mają żadnych umiejętności. Aktorzy po szkołach żalą się, że od tego wszystkiego mają jakieś Mroczki ;) przed oczami. Jak ktoś pokonał długą drogę by zostać aktorem i swoje umiejętności może sobie teraz schować do lodówki (która w magiczny sposób połączona jest z telefonem - jak nie dzwoni, znikają z niej ekskluzywne produkty), a zamiast niego angaż dostanie X - magister zarządzania parafią, to może być rozżalony.

Poza celebrytami z łapanki, są jeszcze celebryci z zagranicy. Im bardziej egzotyczny kraj i dziwniejszy akcent, tym lepiej. Obcokrajowcy najlepiej sprawdzają się w naszych serialach, które poruszają problematykę trudu dnia codziennego oraz ambitnych programach rozrywkowych. Ponieważ nie wymawiają połowy głosek, a do tego w scenariuszu same brednie, nikt ich nie rozumie, co może akurat wszystkim wychodzi na dobre.

Jak Polak pojedzie robić karierę do Hollywood to jego największym problemem jest właśnie akcent, który skazuje go na granie złodzieja lub prostytutki z Europy wschodniej. W Polsce z kolei przyjezdni szybko orientując się, że może nie do końca chodzi o ich świetne predyspozycje, tylko o fascynację pewną "oryginalnością" bardzo się pilnują, żeby się polskiego nie nauczyć. Wprost proporcjonalnie do czasu jaki spędzają w Polsce, zwiększa się ilość popełnianych błędów wymowy.

Może kiedyś pójdę na casting i może się akurat okaże, że idealnie się nadaję. Jak mnie przyjmą to później będę latać (w wypożyczonych ciuszkach) na wszystkie imprezy jakie tylko istnieją w szołbizie - na promocję parówek z cielęciną i nowego samochodu z Korei. Wezmę udział w programie "Jak oni pływają" i "Taniec w kisielu". Później, po ogólnym zachwycie nad moją osobą, po zaliczeniu wszystkich okładek w kraju, przeczytam w internecie, że jestem beznadziejna i gruba i czas się wynosić. Kilka wątpliwie ubranych celebrytek w swoim opiniotwórczym programie celebrytoznawczym uświadomi mi, że jestem najgorzej ubraną Polką i zniknę znienawidzona.

Szybko o mnie zapomną, pojawi się nowy człowiek znikąd. Tymczasem u mojego idola telefon jak nie dzwonił, tak nie dzwoni, maybe tomorrow, a nie nie, jutro weekend.

Udanego weekendu:)