Zupa selerowa. Kto się skrzywił?

Podobało mi się jak seler wzdychał "a to feler", a później się okazało, że na żywo wcale nie jest taki sympatyczny. Co dziecku może się w takim selerze podobać? Bulwiasty kształt, dziwny smak czy może wątpliwy zapach? 

Są dwie teorie na temat tego dlaczego smaki dziecinne różnią się od tych dorosłych, a dzieci najchętniej jedzą frytki i lody. Smakosze lubią twierdzić, że z wiekiem nabierają tego wyrafinowanego smaku, którego dzieci nie potrafią docenić. Inna teoria mówi, że z wiekiem tracimy część kubków smakowych i nieznośne, intensywne smaki z dzieciństwa są po prostu bardziej zjadliwe. Coś w tym może być. 

Tak czy inaczej dzisiaj zajadam się selerem w sałatkach, robię z niego mus (zmiksowany z podsmażoną cebulką i serem mascarpone). Krem z selera okazał się być bardzo wdzięczny. Można oczywiście dodać do niego pory czy ziemniaki, sam seler jest jednak tak intensywny, że owe zabiegi mogą okazać się ledwo zauważalne przez niektóre kubki smakowe.

Składniki:

• 1 spory seler (ok. 1 kg)
• wywar z warzyw lub z kury
• 1 cebula
• łyżka masła
• łyżka śmietany
• łyżeczka soku z cytryny
• pieprz biały, gałka muszkatołowa, sól morska
• do podania: prażone na suchej patelni orzechy włoskie lub ulubione pestki i olej z pestek dyni

1. Cebulę pokroić w małą kostkę i podsmażyć na maśle. Dodać obranego, pokrojonego w kostkę selera   i podsmażyć go kilka minut, następnie podlać wywarem i dusić aż zmięknie. 

2. Zmiksować wszystko na jednolity krem, dodawać wywar aby uzyskać pożądaną konsystencję. 

3. Przyprawić solą, pieprzem, gałką i sokiem z cytryny, a na koniec zabielić łyżką śmietany (żeby się nie zwarzyła najlepiej dodać trochę zupy do śmietany, zanim dolejemy ją do zupy). 

Co w dzieciństwie przyprawiało Was o mdłości, a teraz sami pakujecie do garnka? Chociaż dzisiaj jestem wszystkożerna (jak przystało na najinteligentniejszych przedstawicieli zwierząt - patrz świnia), za młodu dostawałam drgawek na widok brukselki. Zło w czystej postaci to zupa z jarzyn z kminkiem.