Sernik prawie oswojony...

Wczoraj wspominałam o serniku. Mój lęk przed nim był nieuzasadniony. Wydawało mi się, że nie da się go upiec, żeby czegoś nie schrzanić, a co do sernika mam swoje wymagania. Dla każdego idealny jest inny. Lubię delikatnie wilgotny, bardzo serowy, lekko kwaśny i nie za słodki. Klasyczny, bez żadnych budyniów, dodatków, udziwnień, jedynie z rodzynkami, ewentualnie skórką pomarańczową. 

Mój pierwszy sernik chyba się udał (jeżeli wierzyć zakochanemu facetowi), wyrósł, aż za bardzo i mimo usilnych próśb (nie pękaj mały) trochę popękał. Opadł nieznacznie. W każdym przepisie powinno się pisać o tym, żeby nie denerwować jedzenia, nie sterczeć przy drzwiczkach piekarnika i nie obserwować. Najlepiej zapomnieć i trochę przypalić, takie wyluzowane ciasto zawsze się uda.

Mimo, iż znam swój piekarnik jak tego łysego konia i podstawowe zasady pieczenia sernika też, jeszcze sporo ich upiekę zanim poznam sekret idealnie równego i gładkiego... Tymczasem smak mojego już dziś uważam za idealny (!)

sernik według przepisu mojej mamy:

• 25 dag masła
• 30 dag cukru pudru
• 6-8 jaj (u mnie 7)
• sok z 1 cytryny
• 2 opakowania cukru waniliowego
• 2 łyżki kaszy manny
• 1 kg twarogu
• 5 dag rodzynek (u mnie 10 dag)
• 5 dag skórki pomarańczowej (pominęłam)

1. Masło, utrzeć z cukrem, dodać żółtka i cukier waniliowy, dalej ucierać. 

2. Następnie dodać sok z cytryny, kaszę i twaróg trzykrotnie zmielony (użyłam sera zmielonego President niesłodzonego). Wszystko wymieszać delikatnie łyżką. 

3. Białka ubić na sztywno i delikatnie łyżką wymieszać je z masą serową. 

4. Dodać rodzynki, ewentualnie skórkę pomarańczową i wszystko razem wymieszać.

Tortownicę o średnicy 26 cm wysmarować masłem, dno wyłożyć papierem do pieczenia i też wysmarować, obsypać tortownicę bułką tartą lub zmielonymi biszkoptami. 

Masę wyłożyć do tortownicy, kopiasto na środku - sernik lubi gwałtownie opadać, jak nastroje polskich kibiców.

Swój piekłam w temperaturze 150 stopni przez godzinę, następnie zmniejszyłam temperaturę do 120 stopni i dopiekał się jeszcze sporo ponad godzinę. Po upieczeniu pozostawiłam go w piekarniku z delikatnie uchylonymi drzwiczkami do całkowitego wystygnięcia (sernika i piekarnika).

Czerpiąc garściami z doświadczenia starszych i bardziej doświadczonych dowiedziałam się, że: 

- wszystkie składniki sernika powinny być w temperaturze pokojowej (najlepiej wyjąć je z lodówki kilka godzin przed przygotowaniem)

- im niższa temperatura i dłuższy czas pieczenia tym większe szanse, że sernik nie opadnie. Można piec nawet do trzech godzin w temperaturze 120 stopni.

Jeżeli macie swoje niezawodne sposoby na sernik, sprawdzony ser zmielony, to piszcie. Może uda się zebrać niezbędną wiedzę na temat sernika i nikt już nie będzie się bał go piec ;)